De fluitende faun

Hans Krieg bracht met zijn muziek wat lichtheid in het leven in Kamp Westerbork. Met zijn gitaar leerde hij de kinderen liedjes en met zijn blokfluit dook hij soms op onverwachte plaatsen op. Een brief van een gevangene uit 1944 beschrijft hem treffend als ‘de fluitende faun’.

Uit de brief:
"De meest imposante figuur in onze barak, 68, is de musicus Hans Krieg. Zijn gezette figuur is in het hele kamp bekend. Altijd getooid met een bruin vettig baskisch mutsje, wandelt hij met zijn tasch vol muziekboeken en composities van barak naar barak om de kinderen les te geven."

"En voor de zooveelste keer herhaalt hij een Jiddisch of Hebreewsch liedje. Want dat is zijn fort. Jiddisch en Hebreewsch. Niet zoodra heeft hij de eerste accoorden op zijn gitaar aangeslagen, of als bij tooverslag verandert zijn gansche wezen. Hij zingt of zegt zijn liedjes niet, hij lééft ze!"

“Maar als faun is hij een type. Hij heeft altijd zijn blokfluit op zak. Op de meest onverwachte momenten duikt hij op en hoort men hem praeludieeren. Zijn kleine zwarte scherpe ogen tintelen en glinsteren als van een kind dat kattekwaad heeft uitgehaald. Fluit iemand onbewust een deuntje en Hans merkt het, dan sluipt hij achter den fluiter aan en als deze beduusd omkijkt waar die onverwachte begeleiding wel vandaan komt, heeft onze vriend de grootste pret.”

"Wanneer ik later aan W’bork zal terugdenken, dan zal een der weinige lichtpunten die er voor aan W’bork zijn verbonden zijn, de kennismaking met en het luisteren naar Hans Krieg.”

Margriet Vroomans maakte voor De Ochtend van 4 op NPO Radio4 een podcast serie Muziek tot leven over Hans Krieg en andere musici in de oorlog.